Yaşam boyunca parçacıklı katı bir aura gibi benliğimizi saran ve son noktada tekrar çevreye savrulacak olan, işlevini çoktan yitirmiş irili ufaklı objeler bunlar.
Tümü daha önce başkalarına ait olan ve hepten ortadan kaybolmadan önce el değiştirmeye devam edecek nesneler.
Fotoğraflar, eşyanın da bir yaşamı olduğunu, ölçeğin onların lehine değişmesiyle ortaya koyuyor.
Yıpranma, eskime izleri hiçbir şeye tek bir hali ile sahip olamayacağımızı, hatta herhangi bir şeye sahip olma fikrinin yapaylığını gözler önüne seriyor.
Kristalize olmuş, para olmaktan çıkmış bir metal para özgürleşmiş, firar halinde gibi.
Solmuş, silinmiş, fiziği ve kimyası değişmiş fotoğraflar şimdi içlerinde görünen insanların yok oluşunu temsil ediyor.
Göze çarpan bir başka tutarlılık da, iplikçik ve çizgiselliğin istilası.
Belli ki hem varoluşun, hem de yok oluşun temelinde sıralanma, hizlanma, zincirler, hatlar oluşturma ve bu hatların yeni olasılıklar uğruna kırılması var.
Benimsin
Orhan Cem Çetin
Tarih:
16 Şubat – 18 Mart 2016
Açılış kokteyli: 16 Şubat 2016, 18:30
Sanatorium
Asmalı Mescit Mah. Asmalı Mescit Cad.
No:32/A Beyoğlu İstanbul