"Sadece bir sınıfa ait olduğunu göstermek, toplumun belli kesimlerince kabul edilen yaşam tarzının bir parçası olduğunu bağırmak için giydiğin kıyafete, taşıdığın çantaya akıllara ziyan para ödüyorsun.
Yetmiyor, bir de bu markanın seni maniple etmesine, seni bir reklam aracı olarak kullanmasına, seni bir tabelaya çevirmesine izin veriyorsun.
Neden?
Kıyafetinin, giydiğin tişörtün, taşıdığın çantanın, taktığın gözlüğün, sen ve diğer insanlar arasındaki ilk iletişim aracı olduğunu düşünürsen, başka insanlara bu marka üzerinden bir şeyler anlatmaya çalışmak, sence de sahte ve sığ değil mi?
İnsan olma yolunda yürüyebilmek için, bugünün toplum değerlerini şekillendiren, marka düşkünü insanlar ordusunun bir ferdi olmaktan vazgeçmek zorundayız.
Mutlu olmak için başarıya, başarılı olmak için şöhrete, şöhret için gençliğe ihtiyacın yok. Üzerine giydiklerinin markasıyla değil, nazik, zeki, özgün ve özgür kişiliğinle selam ver insanlara.
Sevgili dostum, sen reklam panosu değilsin.
Yürüyen elbise askısı değilsin.
Hediye paketi değilsin.
Sen, sen olmak için hiçbir markayla yaşamını özdeşleştirmek zorunda değilsin.
Kimsenin kendi ismi üzerinden seni anlatmasına, pazarlamasına izin verme.
Büyük şirketler yerine küçük, dürüst, selam vermesini ve gülümsemesini bilen esnafı, bakkalı, tasarımcıyı, sanatçıyı destekle.
Daha önemlisi, yaratıcılığını kullan; kendi kıyafetini dik, kaşkolunu ör, örgü bilmiyorsan öğren.
Markaları çıkar, insanlığını giy.
Bu senin en güzel halin.
En sevdiğim halin.
Sen #ReklamPanosuDeğilsin.
İlgili yazının tamamı Tuhaf Dergi'nin Mart sayısında.